Taart! Hij was ‘heel opgelucht en blij voor de asielzoekers’, zei de directeur van het HR-bedrijf annex detacheringsbureau op het NOS-journaal, ‘en zeker ook voor de werkgevers’. Zijn bedrijf MPeople had samen met een asielzoeker een zaak aangespannen tegen de regel dat asielzoekers maximaal 24 weken per jaar mogen werken. En gewonnen.

Terecht. De 24-wekenregel is slechts bedoeld om asielzoekers niet te laten inburgeren, ‘geen verwachtingen te wekken’, en is in feite een vorm van asielzoeker-pesten. En in strijd met het Europees recht, zo stelde de Raad van State vorige week vast. Afgelopen voorjaar oordeelde de rechtbank in Arnhem al dat de 24-wekeneis in strijd is met het recht, maar nota bene het ministerie van Sociale Zaken ging daartegen in beroep.

Waarom dan toch die ietwat vreemde smaak, die ik aan het nieuws overhield? Die had niets te maken met de berichtgeving, die was prima. Het is de Nederlandse arbeidsmarkt die voor de nare smaak zorgt. Dat de branchevereniging van uitzendbureaus na de uitspraak van de Raad van State een gat in de lucht sprong is veelzeggend. Net als het feit dat Elvis, de asielzoeker die samen met detacheerder MPeople de zaak aanspande, werkt in een eendenslachterij. De slachtindustrie, en ook de distributiecentra waar ’s nachts onze pakjes (‘vóór 23.00 besteld, morgen in huis’) worden klaargemaakt, zijn maar wat blij met de uitspraak. Die bedrijven krijgen er tienduizenden potentiële arbeidskrachten bij.

Het zijn arbeidskrachten voor het soort werk dat Nederlanders weigeren te doen, vanwege de arbeidsomstandigheden en lage beloning. En terecht. Het is werk dat óf geautomatiseerd, of uitgebannen zou moeten worden. Als het werkelijk onmisbaar is, dient het jaloersmakend goed betaald te worden. De eendenslachterij waar Elvis via MPeople is gedetacheerd, kreeg afgelopen zomer een last onder dwangsom opgelegd omdat ze zich bij het slachtproces niet aan de wet houdt. Eerder al bleek de firma veel meer eenden te fokken dan de vergunning toestaat. De praktijken van het bedrijf leidden vorig jaar zelfs tot Kamervragen, omdat kopers van woningen in de buurt van de Ermelose eendenslachterij een verklaring moesten ondertekenen dat zij nooit zullen klagen over de stank en de geluidsoverlast van het bedrijf. Zo’n soort bedrijf.